deceptiu
Catalan
editEtymology
editBorrowed from Latin dēceptīvus. First attested in the 14th century.[1]
Pronunciation
editAdjective
editdeceptiu (feminine deceptiva, masculine plural deceptius, feminine plural deceptives)
- disappointing
- Synonym: decebedor
Related terms
editReferences
edit- ^ “deceptiu”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading
edit- “deceptiu” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “deceptiu” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “deceptiu” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.