decubit
Romanian
editEtymology
editBorrowed from French décubitus.
Noun
editdecubit n (uncountable)
Declension
edit declension of decubit (singular only)
singular | ||
---|---|---|
n gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (un) decubit | decubitul |
genitive/dative | (unui) decubit | decubitului |
vocative | decubitule |