demortuus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of dēmorior.
Participle edit
dēmortuus (feminine dēmortua, neuter dēmortuum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dēmortuus | dēmortua | dēmortuum | dēmortuī | dēmortuae | dēmortua | |
| Genitive | dēmortuī | dēmortuae | dēmortuī | dēmortuōrum | dēmortuārum | dēmortuōrum | |
| Dative | dēmortuō | dēmortuō | dēmortuīs | ||||
| Accusative | dēmortuum | dēmortuam | dēmortuum | dēmortuōs | dēmortuās | dēmortua | |
| Ablative | dēmortuō | dēmortuā | dēmortuō | dēmortuīs | |||
| Vocative | dēmortue | dēmortua | dēmortuum | dēmortuī | dēmortuae | dēmortua | |
References edit
- “demortuus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “demortuus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- demortuus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.