deviaturus
Latin edit
Etymology edit
Future active participle of dēviō.
Participle edit
dēviātūrus (feminine dēviātūra, neuter dēviātūrum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēviātūrus | dēviātūra | dēviātūrum | dēviātūrī | dēviātūrae | dēviātūra | |
Genitive | dēviātūrī | dēviātūrae | dēviātūrī | dēviātūrōrum | dēviātūrārum | dēviātūrōrum | |
Dative | dēviātūrō | dēviātūrō | dēviātūrīs | ||||
Accusative | dēviātūrum | dēviātūram | dēviātūrum | dēviātūrōs | dēviātūrās | dēviātūra | |
Ablative | dēviātūrō | dēviātūrā | dēviātūrō | dēviātūrīs | |||
Vocative | dēviātūre | dēviātūra | dēviātūrum | dēviātūrī | dēviātūrae | dēviātūra |