Latin

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From Ancient Greek διᾱ́κονος (diā́konos, servant, minister).

Pronunciation

edit

Noun

edit

diāconus m (genitive diāconī, feminine diaconissa); second declension

  1. deacon

Declension

edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative diāconus diāconī
Genitive diāconī diāconōrum
Dative diāconō diāconīs
Accusative diāconum diāconōs
Ablative diāconō diāconīs
Vocative diācone diāconī

Descendants

edit

References

edit