Latin edit

Etymology edit

From Ancient Greek δῐᾰκρῐτῐκός (diakritikós).

Adjective edit

diacriticus (feminine diacritica, neuter diacriticum); first/second-declension adjective

  1. (New Latin) diacritic
    • 1788, Bibliothecæ Casanatensis Ordinis Prædicatorum Catalogus Librorum Rypis Impressorum, page 20:
      Liber Diacriticus de Muſurgia antiquo - moderna, in qua de varia utriuſque Muſicæ ratione diſputatur.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1840, Gustav Seyffarth, Alphabeta Genuina Aegyptiorum: Numeris Ipsorum Hieroglyphicis, Hieraticis Demoticisque Conservata: Nec Non Asianorum Literis Persarum, Medorum Assyriorumque Cuneoformibus, Zendicis, Pehlvicis et Sanscritis Subiecta, page 84:
      Constat enim, [] esse literam adspiratam siue diacriticam pro [] leni, vti circellus diacriticus quoque docet; quare [] ad [] quemadmodum [] ad referri debet.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1866, Joanne Bapt. Wenig, Schola Syriaca Complectens Chrestomathiam cum Apparatu Grammatico et Lexicon Chrestomatiae Accomodatum, page 39:
      Praeterea Imperativi conjug. Ethpaal, Ethtafal et Eschtafal duae formae obveniunt: altera, quae linea diacritica sub med. radicali notatur, et altera, quae a Praeterito non differt.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative diacriticus diacritica diacriticum diacriticī diacriticae diacritica
Genitive diacriticī diacriticae diacriticī diacriticōrum diacriticārum diacriticōrum
Dative diacriticō diacriticō diacriticīs
Accusative diacriticum diacriticam diacriticum diacriticōs diacriticās diacritica
Ablative diacriticō diacriticā diacriticō diacriticīs
Vocative diacritice diacritica diacriticum diacriticī diacriticae diacritica