dida
Catalan edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
dida f (plural dides)
References edit
- Adams, J. N. (2007). The regional diversification of Latin 200 BC-AD 600. Cambridge University Press.
Further reading edit
- “dida” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “dida” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈdi.da/, [ˈd̪ɪd̪ä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈdi.da/, [ˈd̪iːd̪ä]
Noun edit
dida f (genitive didae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dida | didae |
Genitive | didae | didārum |
Dative | didae | didīs |
Accusative | didam | didās |
Ablative | didā | didīs |
Vocative | dida | didae |
Descendants edit
- Catalan: dida
References edit
- Adams, J. N. (2007). The Regional Diversification of Latin 200 BC–AD 600. Cambridge University Press. p. 538f.