dignatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of dignō.
Participle edit
dignātus (feminine dignāta, neuter dignātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dignātus | dignāta | dignātum | dignātī | dignātae | dignāta | |
Genitive | dignātī | dignātae | dignātī | dignātōrum | dignātārum | dignātōrum | |
Dative | dignātō | dignātō | dignātīs | ||||
Accusative | dignātum | dignātam | dignātum | dignātōs | dignātās | dignāta | |
Ablative | dignātō | dignātā | dignātō | dignātīs | |||
Vocative | dignāte | dignāta | dignātum | dignātī | dignātae | dignāta |