dimicaturus
Latin
editEtymology
editFuture active participle of dīmicō.
Participle
editdīmicātūrus (feminine dīmicātūra, neuter dīmicātūrum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīmicātūrus | dīmicātūra | dīmicātūrum | dīmicātūrī | dīmicātūrae | dīmicātūra | |
Genitive | dīmicātūrī | dīmicātūrae | dīmicātūrī | dīmicātūrōrum | dīmicātūrārum | dīmicātūrōrum | |
Dative | dīmicātūrō | dīmicātūrō | dīmicātūrīs | ||||
Accusative | dīmicātūrum | dīmicātūram | dīmicātūrum | dīmicātūrōs | dīmicātūrās | dīmicātūra | |
Ablative | dīmicātūrō | dīmicātūrā | dīmicātūrō | dīmicātūrīs | |||
Vocative | dīmicātūre | dīmicātūra | dīmicātūrum | dīmicātūrī | dīmicātūrae | dīmicātūra |