dimicaturus
Latin edit
Etymology edit
Future active participle of dīmicō.
Participle edit
dīmicātūrus (feminine dīmicātūra, neuter dīmicātūrum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīmicātūrus | dīmicātūra | dīmicātūrum | dīmicātūrī | dīmicātūrae | dīmicātūra | |
Genitive | dīmicātūrī | dīmicātūrae | dīmicātūrī | dīmicātūrōrum | dīmicātūrārum | dīmicātūrōrum | |
Dative | dīmicātūrō | dīmicātūrō | dīmicātūrīs | ||||
Accusative | dīmicātūrum | dīmicātūram | dīmicātūrum | dīmicātūrōs | dīmicātūrās | dīmicātūra | |
Ablative | dīmicātūrō | dīmicātūrā | dīmicātūrō | dīmicātūrīs | |||
Vocative | dīmicātūre | dīmicātūra | dīmicātūrum | dīmicātūrī | dīmicātūrae | dīmicātūra |