dioecesanus
Latin
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /di.oe̯.keːˈsaː.nus/, [d̪ioe̯keːˈs̠äːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /di.e.t͡ʃeˈsa.nus/, [d̪iet͡ʃeˈs̬äːnus]
Adjective
editdioecēsānus (feminine dioecēsāna, neuter dioecēsānum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dioecēsānus | dioecēsāna | dioecēsānum | dioecēsānī | dioecēsānae | dioecēsāna | |
Genitive | dioecēsānī | dioecēsānae | dioecēsānī | dioecēsānōrum | dioecēsānārum | dioecēsānōrum | |
Dative | dioecēsānō | dioecēsānō | dioecēsānīs | ||||
Accusative | dioecēsānum | dioecēsānam | dioecēsānum | dioecēsānōs | dioecēsānās | dioecēsāna | |
Ablative | dioecēsānō | dioecēsānā | dioecēsānō | dioecēsānīs | |||
Vocative | dioecēsāne | dioecēsāna | dioecēsānum | dioecēsānī | dioecēsānae | dioecēsāna |
Descendants
editReferences
edit- dioecesanus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)