Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of dispōnō (dispose, distribute, arrange).

Participle

edit

dispositus (feminine disposita, neuter dispositum); first/second-declension participle

  1. disposed, distributed, arranged

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dispositus disposita dispositum dispositī dispositae disposita
Genitive dispositī dispositae dispositī dispositōrum dispositārum dispositōrum
Dative dispositō dispositō dispositīs
Accusative dispositum dispositam dispositum dispositōs dispositās disposita
Ablative dispositō dispositā dispositō dispositīs
Vocative disposite disposita dispositum dispositī dispositae disposita

Derived terms

edit

References

edit
  • dispositus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • dispositus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • dispositus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • dispositus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • dispositus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016