Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of distrahō.

Participle edit

distractus (feminine distracta, neuter distractum); first/second-declension participle

  1. divided, scattered; sold

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative distractus distracta distractum distractī distractae distracta
Genitive distractī distractae distractī distractōrum distractārum distractōrum
Dative distractō distractō distractīs
Accusative distractum distractam distractum distractōs distractās distracta
Ablative distractō distractā distractō distractīs
Vocative distracte distracta distractum distractī distractae distracta

Descendants edit

  • English: distract
  • Italian: distratto
  • Piedmontese: distrat

References edit

  • distractus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • distractus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • distractus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • distractus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.