diudiuc
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from Ottoman Turkish دودوك (düdük).
Noun edit
diudiuc n (uncountable)
Declension edit
declension of diudiuc (singular only)
singular | ||
---|---|---|
n gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (un) diudiuc | diudiucul |
genitive/dative | (unui) diudiuc | diudiucului |
vocative | diudiucule |