dominionus
Latin
editAlternative forms
edit- domigniōnus, domignōnus, domniōnus, domniō
- donjōnus, domgiō, dongiō, donjō, dungiō, dungeō, dunjō, dangiō
- doglō, dunliō
Etymology
editFrom Old French donjon and Old Occitan domnhon.
First attested in the 1040's in a document from Mouzon.[1]
Noun
editdominiōnus m (genitive dominiōnī); second declension (Medieval Latin)
- donjon (central tower of a castle)
Declension
editSecond-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dominiōnus | dominiōnī |
Genitive | dominiōnī | dominiōnōrum |
Dative | dominiōnō | dominiōnīs |
Accusative | dominiōnum | dominiōnōs |
Ablative | dominiōnō | dominiōnīs |
Vocative | dominiōne | dominiōnī |
References
edit- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “dominionus”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 353
- ^ dominionus in Bayerische Akademie der Wissenschaften (1967– ) Mittellateinisches Wörterbuch, Munich: C.H. Beck