Swedish

edit

Etymology

edit

From Middle Low German duchtich, from Old Saxon *duhtig, from Proto-West Germanic *duhtīg (strong, proficient). Parallel borrowing with Danish dygtig, Norwegian dyktig.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /²dɵkːtɪɡ/
  • Audio:(file)

Adjective

edit

duktig (comparative duktigare, superlative duktigast)

  1. skilled; clever; good; hard-working; diligent (showing "good" behavior, in an extended sense that includes both being good at something and behaving well)

Declension

edit
Inflection of duktig
Indefinite Positive Comparative Superlative2
Common singular duktig duktigare duktigast
Neuter singular duktigt duktigare duktigast
Plural duktiga duktigare duktigast
Masculine plural3 duktige duktigare duktigast
Definite Positive Comparative Superlative
Masculine singular1 duktige duktigare duktigaste
All duktiga duktigare duktigaste
1) Only used, optionally, to refer to things whose natural gender is masculine.
2) The indefinite superlative forms are only used in the predicative.
3) Dated or archaic

Derived terms

edit
edit
  • duktigt (has an additional, unintuitive sense of "very (much)")

References

edit