Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of ēiciō.

Participle edit

ēiectus (feminine ēiecta, neuter ēiectum); first/second-declension participle

  1. expelled, ejected, rejected
  2. stranded

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ēiectus ēiecta ēiectum ēiectī ēiectae ēiecta
Genitive ēiectī ēiectae ēiectī ēiectōrum ēiectārum ēiectōrum
Dative ēiectō ēiectō ēiectīs
Accusative ēiectum ēiectam ēiectum ēiectōs ēiectās ēiecta
Ablative ēiectō ēiectā ēiectō ēiectīs
Vocative ēiecte ēiecta ēiectum ēiectī ēiectae ēiecta

Derived terms edit

References edit

  • eiectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • eiectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • those ideas have long ago been given up: illae sententiae iam pridem explosae et eiectae sunt (Fin. 5. 8. 23)