eignaðr

Old Norse

Etymology

Past participle of eigna.

Participle

eignaðr

1. having possessions or property

Declension

    Strong declension of eignaðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	eignaðr	eignuð	eignat
accusative	eignaðan	eignaða	eignat
dative	eignuðum	eignaðri	eignuðu
genitive	eignaðs	eignaðrar	eignaðs
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	eignaðir	eignaðar	eignuð
accusative	eignaða	eignaðar	eignuð
dative	eignuðum	eignuðum	eignuðum
genitive	eignaðra	eignaðra	eignaðra

    Weak declension of eignaðr

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	eignaði	eignaða	eignaða
accusative	eignaða	eignuðu	eignaða
dative	eignaða	eignuðu	eignaða
genitive	eignaða	eignuðu	eignaða
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	eignuðu	eignuðu	eignuðu
accusative	eignuðu	eignuðu	eignuðu
dative	eignuðum	eignuðum	eignuðum
genitive	eignuðu	eignuðu	eignuðu

References

• eignaðr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.