einriði

Old Norse

Etymology

ein- + -riði

Noun

einriði m

1. used of Thor; literally “one who rides alone”

Declension

  Declension of einriði (weak an-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	einriði	einriðinn	einriðar	einriðarnir
accusative	einriða	einriðann	einriða	einriðana
dative	einriða	einriðanum	einriðum	einriðunum
genitive	einriða	einriðans	einriða	einriðanna

Descendants

• Old Swedish: ainriþi