Latin edit

Etymology edit

From ēloquor (I declare, speak plainly) +‎ -ium (nominal suffix).

Pronunciation edit

Noun edit

ēloquium n (genitive ēloquiī or ēloquī); second declension

  1. eloquence
  2. speech, utterance
  3. diction
    • c. 405, Saint Jerome, Epistola 106:
      Quis hoc crederet, ut barbara Getarum lingua Hebraicam quaereret veritatem; et dormitantibus, imo contendentibus Graecis, ipsa Germania Spiritus Sancti eloquia scrutaretur!
      (please add an English translation of this quotation)

Declension edit

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative ēloquium ēloquia
Genitive ēloquiī
ēloquī1
ēloquiōrum
Dative ēloquiō ēloquiīs
Accusative ēloquium ēloquia
Ablative ēloquiō ēloquiīs
Vocative ēloquium ēloquia

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

Descendants edit

  • Italian: eloquio

References edit

  • eloquium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • eloquium”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • eloquium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.