emanatus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of ēmānō.
Participle
editēmānātus (feminine ēmānāta, neuter ēmānātum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ēmānātus | ēmānāta | ēmānātum | ēmānātī | ēmānātae | ēmānāta | |
Genitive | ēmānātī | ēmānātae | ēmānātī | ēmānātōrum | ēmānātārum | ēmānātōrum | |
Dative | ēmānātō | ēmānātō | ēmānātīs | ||||
Accusative | ēmānātum | ēmānātam | ēmānātum | ēmānātōs | ēmānātās | ēmānāta | |
Ablative | ēmānātō | ēmānātā | ēmānātō | ēmānātīs | |||
Vocative | ēmānāte | ēmānāta | ēmānātum | ēmānātī | ēmānātae | ēmānāta |