enodatus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of ēnōdō.
Participle
editēnōdātus (feminine ēnōdāta, neuter ēnōdātum, adverb ēnōdātē); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ēnōdātus | ēnōdāta | ēnōdātum | ēnōdātī | ēnōdātae | ēnōdāta | |
Genitive | ēnōdātī | ēnōdātae | ēnōdātī | ēnōdātōrum | ēnōdātārum | ēnōdātōrum | |
Dative | ēnōdātō | ēnōdātō | ēnōdātīs | ||||
Accusative | ēnōdātum | ēnōdātam | ēnōdātum | ēnōdātōs | ēnōdātās | ēnōdāta | |
Ablative | ēnōdātō | ēnōdātā | ēnōdātō | ēnōdātīs | |||
Vocative | ēnōdāte | ēnōdāta | ēnōdātum | ēnōdātī | ēnōdātae | ēnōdāta |
References
edit- “enodatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers