erbi
See also: èrbī
Basque edit
Etymology edit
First attested in 1643, from Proto-Basque *erbi.
Pronunciation edit
Noun edit
erbi anim
Declension edit
Declension of erbi (animate, ending in vowel)
indefinite | singular | plural | |
---|---|---|---|
absolutive | erbi | erbia | erbiak |
ergative | erbik | erbiak | erbiek |
dative | erbiri | erbiari | erbiei |
genitive | erbiren | erbiaren | erbien |
comitative | erbirekin | erbiarekin | erbiekin |
causative | erbirengatik | erbiarengatik | erbiengatik |
benefactive | erbirentzat | erbiarentzat | erbientzat |
instrumental | erbiz | erbiaz | erbiez |
inessive | erbirengan | erbiarengan | erbiengan |
locative | — | — | — |
allative | erbirengana | erbiarengana | erbiengana |
terminative | erbirenganaino | erbiarenganaino | erbienganaino |
directive | erbirenganantz | erbiarenganantz | erbienganantz |
destinative | erbirenganako | erbiarenganako | erbienganako |
ablative | erbirengandik | erbiarengandik | erbiengandik |
partitive | erbirik | — | — |
prolative | erbitzat | — | — |
Derived terms edit
Further reading edit
Catalan edit
Chemical element | |
---|---|
Er | |
Previous: holmi (Ho) | |
Next: tuli (Tm) |
Pronunciation edit
Noun edit
erbi m (uncountable)
Italian edit
Noun edit
erbi m pl
Anagrams edit
Old High German edit
Etymology edit
From Proto-Germanic *arbiją, whence also Old English ierfe, Old Norse arfr.
Noun edit
erbi n