evicturus
Latin edit
Etymology edit
Future active participle of ēvincō
Participle edit
ēvictūrus (feminine ēvictūra, neuter ēvictūrum); first/second-declension participle
- about to vanquish
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | ēvictūrus | ēvictūra | ēvictūrum | ēvictūrī | ēvictūrae | ēvictūra | |
Genitive | ēvictūrī | ēvictūrae | ēvictūrī | ēvictūrōrum | ēvictūrārum | ēvictūrōrum | |
Dative | ēvictūrō | ēvictūrō | ēvictūrīs | ||||
Accusative | ēvictūrum | ēvictūram | ēvictūrum | ēvictūrōs | ēvictūrās | ēvictūra | |
Ablative | ēvictūrō | ēvictūrā | ēvictūrō | ēvictūrīs | |||
Vocative | ēvictūre | ēvictūra | ēvictūrum | ēvictūrī | ēvictūrae | ēvictūra |