exculcatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of exculcō
Participle edit
exculcātus (feminine exculcāta, neuter exculcātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | exculcātus | exculcāta | exculcātum | exculcātī | exculcātae | exculcāta | |
Genitive | exculcātī | exculcātae | exculcātī | exculcātōrum | exculcātārum | exculcātōrum | |
Dative | exculcātō | exculcātō | exculcātīs | ||||
Accusative | exculcātum | exculcātam | exculcātum | exculcātōs | exculcātās | exculcāta | |
Ablative | exculcātō | exculcātā | exculcātō | exculcātīs | |||
Vocative | exculcāte | exculcāta | exculcātum | exculcātī | exculcātae | exculcāta |
References edit
- “exculcatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press