Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of excolō.

Participle

edit

excultus (feminine exculta, neuter excultum, superlative excultissimus); first/second-declension participle

  1. tended, cultivated
  2. improved, perfected
  3. honoured

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative excultus exculta excultum excultī excultae exculta
Genitive excultī excultae excultī excultōrum excultārum excultōrum
Dative excultō excultō excultīs
Accusative excultum excultam excultum excultōs excultās exculta
Ablative excultō excultā excultō excultīs
Vocative exculte exculta excultum excultī excultae exculta

References

edit
  • excultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • excultus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • excultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to have attained to a high degree of culture: omni vita atque victu excultum atque expolitum esse (Brut. 25. 95)