falsificus
Latin
editEtymology
editFrom falsus (“deceived, mistaken, false”) + -ficus (“making”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /falˈsi.fi.kus/, [fäɫ̪ˈs̠ɪfɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /falˈsi.fi.kus/, [fälˈsiːfikus]
Adjective
editfalsificus (feminine falsifica, neuter falsificum); first/second-declension adjective
- that acts falsely
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | falsificus | falsifica | falsificum | falsificī | falsificae | falsifica | |
Genitive | falsificī | falsificae | falsificī | falsificōrum | falsificārum | falsificōrum | |
Dative | falsificō | falsificō | falsificīs | ||||
Accusative | falsificum | falsificam | falsificum | falsificōs | falsificās | falsifica | |
Ablative | falsificō | falsificā | falsificō | falsificīs | |||
Vocative | falsifice | falsifica | falsificum | falsificī | falsificae | falsifica |
Related terms
editReferences
edit- “falsificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- falsificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.