farfehtan
Old Dutch
editEtymology
editVerb
editfarfehtan
- to defeat
Inflection
editConjugation of farfehtan (strong class 3)
infinitive | farfehtan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | farfehto, farfehton | farfaht |
2nd person singular | farfihtis, farfihtist | farfuhti, farfuhtis |
3rd person singular | farfihtit | farfaht |
1st person plural | farfehton | farfuhtun |
2nd person plural | farfehtet | farfuhtut |
3rd person plural | farfehtont | farfuhtun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | farfehte | farfuhti |
2nd person singular | farfehtes, farfehtest | farfuhti, farfuhtis |
3rd person singular | farfehte | farfuhti |
1st person plural | farfehten | farfuhtin |
2nd person plural | farfehtet | farfuhtit |
3rd person plural | farfehten | farfuhtin |
imperative | present | |
singular | farfeht, farfiht | |
plural | farfehtet | |
participle | present | past |
farfehtandi | farfohtan |
Descendants
edit- Middle Dutch: vervechten
- Dutch: vervechten
Further reading
edit- “farfehtan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012