friþsumian
Old English edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
friþsumian
Conjugation edit
Conjugation of friþsumian (weak class 2)
infinitive | friþsumian | friþsumienne |
---|---|---|
indicative mood | present tense | past tense |
first person singular | friþsumiġe | friþsumode |
second person singular | friþsumast | friþsumodest |
third person singular | friþsumaþ | friþsumode |
plural | friþsumiaþ | friþsumodon |
subjunctive | present tense | past tense |
singular | friþsumiġe | friþsumode |
plural | friþsumiġen | friþsumoden |
imperative | ||
singular | friþsuma | |
plural | friþsumiaþ | |
participle | present | past |
friþsumiende | (ġe)friþsumod |
References edit
- Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) “friþsumian”, in An Anglo-Saxon Dictionary[1], 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.