gdula

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъduňa.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɡdulʲa/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɡdulʲa/

Noun

gdula f

1. quince (Cydonia oblonga)
   • 1900 [1437], Józef Rostafiński, editor, Symbola ad historiam naturalem medii aevi = Średniowieczna historya naturalna w Polsce. Ps 2‎^[1], number 2548:

     Gdula, pigua citonia

     [Gdula, pigwa citonia]

   • 1900 [1464], Józef Rostafiński, editor, Symbola ad historiam naturalem medii aevi = Średniowieczna historya naturalna w Polsce. Ps 2‎^[2], number 4786:

     Gdule coctana

     [Gdule coctana]

2. mandrake (Mandragora officinarum)
   • 1901 [Mandragore genus pomi; sunt autem poma eius odorifera pulcra et insipida; gdule mandragore (mandragorae dederunt odorem Cant 7, 13)], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 74:

     Mandragore genus pomi; sunt autem poma eius odorifera pulcra et insipida; gdule mandragore (mandragorae dederunt odorem Cant 7, 13)

     [-]

     (please add an English translation of this quotation)

3. European mistletoe (Viscum album)
   • 1885 [End of the 15th century], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[3], volume V, page 7:

     Gdule vel pigle mespilia

     [Gdule vel pigle mespilia]

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “gdula”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN