grandiusculus
Latin
editEtymology
editDiminutive of grandior, comparative of grandis (“large, tall”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /ɡran.di.usˈkuː.lus/, [ɡrän̪d̪iʊs̠ˈkuːɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ɡran.di.usˈku.lus/, [ɡrän̪d̪iusˈkuːlus]
Adjective
editgrandiusculus (feminine grandiuscula, neuter grandiusculum); first/second-declension adjective
- fair-sized, somewhat grown up
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | grandiusculus | grandiuscula | grandiusculum | grandiusculī | grandiusculae | grandiuscula | |
Genitive | grandiusculī | grandiusculae | grandiusculī | grandiusculōrum | grandiusculārum | grandiusculōrum | |
Dative | grandiusculō | grandiusculō | grandiusculīs | ||||
Accusative | grandiusculum | grandiusculam | grandiusculum | grandiusculōs | grandiusculās | grandiuscula | |
Ablative | grandiusculō | grandiusculā | grandiusculō | grandiusculīs | |||
Vocative | grandiuscule | grandiuscula | grandiusculum | grandiusculī | grandiusculae | grandiuscula |
References
edit- “grandiusculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- grandiusculus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.