gutturnium
Latin edit
Etymology edit
From guttur (“throat, neck”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ɡutˈtur.ni.um/, [ɡʊt̪ˈt̪ʊrniʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ɡutˈtur.ni.um/, [ɡut̪ˈt̪urnium]
Noun edit
gutturnium n (genitive gutturniī or gutturnī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | gutturnium | gutturnia |
Genitive | gutturniī gutturnī1 |
gutturniōrum |
Dative | gutturniō | gutturniīs |
Accusative | gutturnium | gutturnia |
Ablative | gutturniō | gutturniīs |
Vocative | gutturnium | gutturnia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References edit
- “gutturnium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- gutturnium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.