hlátur
Icelandic edit
Etymology edit
From Old Norse hlátr, from Proto-Germanic *hlahtraz (from *hlah- (“laugh”) ), whence also Danish latter, English laughter.
Pronunciation edit
Noun edit
hlátur m (genitive singular hláturs or hlátrar, nominative plural hlátrar)
Declension edit
declension of hlátur
Derived terms edit
- hlátur- (gelastic)
- hláturinn lengir lífið