hljóðleikr

Old Norse

Etymology

From hljóðr +‎ -leikr.

Noun

hljóðleikr m

1. silence, sadness

Declension

  Declension of hljóðleikr (strong a-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hljóðleikr	hljóðleikrinn	hljóðleikar	hljóðleikarnir
accusative	hljóðleik	hljóðleikinn	hljóðleika	hljóðleikana
dative	hljóðleiki	hljóðleikinum	hljóðleikum	hljóðleikunum
genitive	hljóðleiks	hljóðleiksins	hljóðleika	hljóðleikanna

References

• hljóðleikr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.