hreinleikr

Old Norse

Etymology

From hreinn +‎ -leikr.

Noun

hreinleikr m

1. cleanliness
2. chastity

Declension

  Declension of hreinleikr (strong a-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hreinleikr	hreinleikrinn	hreinleikar	hreinleikarnir
accusative	hreinleik	hreinleikinn	hreinleika	hreinleikana
dative	hreinleiki	hreinleikinum	hreinleikum	hreinleikunum
genitive	hreinleiks	hreinleiksins	hreinleika	hreinleikanna

References

• “hreinleikr”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press