iduus
Latin edit
Etymology edit
From īduō (“divide”).
Pronunciation edit
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈiː.du.us/, [ˈiːd̪uʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈi.du.us/, [ˈiːd̪uːs]
Adjective edit
īduus (feminine īdua, neuter īduum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īduus | īdua | īduum | īduī | īduae | īdua | |
Genitive | īduī | īduae | īduī | īduōrum | īduārum | īduōrum | |
Dative | īduō | īduō | īduīs | ||||
Accusative | īduum | īduam | īduum | īduōs | īduās | īdua | |
Ablative | īduō | īduā | īduō | īduīs | |||
Vocative | īdue | īdua | īduum | īduī | īduae | īdua |
References edit
- iduus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.