incitega
Latin edit
Etymology edit
Ultimately from Ancient Greek ἐγγυθήκη (enguthḗkē).
Pronunciation edit
- (Classical Latin) IPA(key): /in.kiˈteː.ɡa/, [ɪŋkɪˈt̪eːɡä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.t͡ʃiˈte.ɡa/, [in̠ʲt͡ʃiˈt̪ɛːɡä]
Noun edit
incitēga f (genitive incitēgae); first declension
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | incitēga | incitēgae |
Genitive | incitēgae | incitēgārum |
Dative | incitēgae | incitēgīs |
Accusative | incitēgam | incitēgās |
Ablative | incitēgā | incitēgīs |
Vocative | incitēga | incitēgae |
References edit
- “incitega”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- incitega in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.