indemnatus
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /in.demˈnaː.tus/, [ɪn̪d̪ɛmˈnäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.demˈna.tus/, [in̪d̪emˈnäːt̪us]
Adjective edit
indemnātus (feminine indemnāta, neuter indemnātum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | indemnātus | indemnāta | indemnātum | indemnātī | indemnātae | indemnāta | |
Genitive | indemnātī | indemnātae | indemnātī | indemnātōrum | indemnātārum | indemnātōrum | |
Dative | indemnātō | indemnātō | indemnātīs | ||||
Accusative | indemnātum | indemnātam | indemnātum | indemnātōs | indemnātās | indemnāta | |
Ablative | indemnātō | indemnātā | indemnātō | indemnātīs | |||
Vocative | indemnāte | indemnāta | indemnātum | indemnātī | indemnātae | indemnāta |
References edit
- “indemnatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “indemnatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- indemnatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.