See also: inkar

Crimean Tatar

edit

Etymology

edit

Borrowed from Arabic إِنْكَار (ʔinkār).

Pronunciation

edit
  • Hyphenation: in‧kâr

Noun

edit

inkâr

  1. negation
  2. refusal
  3. disagreement
  4. objection, denial

Declension

edit
Declension of inkâr
singular plural
nominative inkâr inkârlar
genitive inkârnıñ inkârlarnıñ
dative inkârğa inkârlarğa
accusative inkârnı inkârlarnı
locative inkârda inkârlarda
ablative inkârdan inkârlardan

References

edit

Turkish

edit

Etymology

edit

From Ottoman Turkish انكار, from Arabic إِنْكَار (ʔinkār).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /in.caɾ/, [iɲ.caɾ̝̊]

Noun

edit

inkâr (definite accusative inkârı, plural inkârlar)

  1. denial
  2. refusal

Declension

edit
Declension of inkâr
singular plural
nominative inkâr inkârlar
definite accusative inkârı inkârları
dative inkâra inkârlara
locative inkârda inkârlarda
ablative inkârdan inkârlardan
genitive inkârın inkârların

Derived terms

edit
edit

References

edit
  • Nişanyan, Sevan (2002–) “inkâr”, in Nişanyan Sözlük
  • Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN