inlisus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of inlīdō.
Participle edit
inlīsus (feminine inlīsa, neuter inlīsum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inlīsus | inlīsa | inlīsum | inlīsī | inlīsae | inlīsa | |
Genitive | inlīsī | inlīsae | inlīsī | inlīsōrum | inlīsārum | inlīsōrum | |
Dative | inlīsō | inlīsō | inlīsīs | ||||
Accusative | inlīsum | inlīsam | inlīsum | inlīsōs | inlīsās | inlīsa | |
Ablative | inlīsō | inlīsā | inlīsō | inlīsīs | |||
Vocative | inlīse | inlīsa | inlīsum | inlīsī | inlīsae | inlīsa |
References edit
- “inlisus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers