inprobatus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of inprobō.
Participle
editinprobātus (feminine inprobāta, neuter inprobātum); first/second-declension participle
- Alternative form of improbātus
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inprobātus | inprobāta | inprobātum | inprobātī | inprobātae | inprobāta | |
Genitive | inprobātī | inprobātae | inprobātī | inprobātōrum | inprobātārum | inprobātōrum | |
Dative | inprobātō | inprobātō | inprobātīs | ||||
Accusative | inprobātum | inprobātam | inprobātum | inprobātōs | inprobātās | inprobāta | |
Ablative | inprobātō | inprobātā | inprobātō | inprobātīs | |||
Vocative | inprobāte | inprobāta | inprobātum | inprobātī | inprobātae | inprobāta |