Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of inquinō (pollute, defile).

Pronunciation

edit

Participle

edit

inquinātus (feminine inquināta, neuter inquinātum, comparative inquinātior, superlative inquinātissimus); first/second-declension participle

  1. polluted, defiled, befouled, having been stained
  2. corrupted, having been contaminated

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inquinātus inquināta inquinātum inquinātī inquinātae inquināta
Genitive inquinātī inquinātae inquinātī inquinātōrum inquinātārum inquinātōrum
Dative inquinātō inquinātō inquinātīs
Accusative inquinātum inquinātam inquinātum inquinātōs inquinātās inquināta
Ablative inquinātō inquinātā inquinātō inquinātīs
Vocative inquināte inquināta inquinātum inquinātī inquinātae inquināta

References

edit
  • inquinatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • inquinatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • inquinatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • incorrect language: oratio inquinata (De Opt. Gen. Or. 3. 7)
    • a life defiled by every crime: vita omnibus flagitiis inquinata
    • (ambiguous) to be vicious, criminal: vitiis, sceleribus inquinatum, contaminatum, obrutum esse