inruptus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of inrumpō
Participle
editinruptus (feminine inrupta, neuter inruptum); first/second-declension participle
- unbroken, unsevered
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inruptus | inrupta | inruptum | inruptī | inruptae | inrupta | |
Genitive | inruptī | inruptae | inruptī | inruptōrum | inruptārum | inruptōrum | |
Dative | inruptō | inruptō | inruptīs | ||||
Accusative | inruptum | inruptam | inruptum | inruptōs | inruptās | inrupta | |
Ablative | inruptō | inruptā | inruptō | inruptīs | |||
Vocative | inrupte | inrupta | inruptum | inruptī | inruptae | inrupta |
References
edit- “inruptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers