inspiratus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of īnspīrō.
Participle edit
īnspīrātus (feminine īnspīrāta, neuter īnspīrātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnspīrātus | īnspīrāta | īnspīrātum | īnspīrātī | īnspīrātae | īnspīrāta | |
Genitive | īnspīrātī | īnspīrātae | īnspīrātī | īnspīrātōrum | īnspīrātārum | īnspīrātōrum | |
Dative | īnspīrātō | īnspīrātō | īnspīrātīs | ||||
Accusative | īnspīrātum | īnspīrātam | īnspīrātum | īnspīrātōs | īnspīrātās | īnspīrāta | |
Ablative | īnspīrātō | īnspīrātā | īnspīrātō | īnspīrātīs | |||
Vocative | īnspīrāte | īnspīrāta | īnspīrātum | īnspīrātī | īnspīrātae | īnspīrāta |
References edit
- inspiratus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)