instauratus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of īnstaurō.
Participle edit
īnstaurātus (feminine īnstaurāta, neuter īnstaurātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnstaurātus | īnstaurāta | īnstaurātum | īnstaurātī | īnstaurātae | īnstaurāta | |
Genitive | īnstaurātī | īnstaurātae | īnstaurātī | īnstaurātōrum | īnstaurātārum | īnstaurātōrum | |
Dative | īnstaurātō | īnstaurātō | īnstaurātīs | ||||
Accusative | īnstaurātum | īnstaurātam | īnstaurātum | īnstaurātōs | īnstaurātās | īnstaurāta | |
Ablative | īnstaurātō | īnstaurātā | īnstaurātō | īnstaurātīs | |||
Vocative | īnstaurāte | īnstaurāta | īnstaurātum | īnstaurātī | īnstaurātae | īnstaurāta |
References edit
- instauratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- instauratus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016