Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of intermittō.

Participle edit

intermissus (feminine intermissa, neuter intermissum); first/second-declension participle

  1. interrupted
  2. omitted

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative intermissus intermissa intermissum intermissī intermissae intermissa
Genitive intermissī intermissae intermissī intermissōrum intermissārum intermissōrum
Dative intermissō intermissō intermissīs
Accusative intermissum intermissam intermissum intermissōs intermissās intermissa
Ablative intermissō intermissā intermissō intermissīs
Vocative intermisse intermissa intermissum intermissī intermissae intermissa

References edit

  • intermissus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • intermissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • after some time: spatio temporis intermisso
    • after a year has elapsed: anno peracto, circumacto, interiecto, intermisso
    • to resume one's studies: intermissa studia revocare