interstinctus
Latin
editEtymology
editPerfect passive participle of interstinguō.
Participle
editinterstīnctus (feminine interstīncta, neuter interstīnctum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | interstīnctus | interstīncta | interstīnctum | interstīnctī | interstīnctae | interstīncta | |
Genitive | interstīnctī | interstīnctae | interstīnctī | interstīnctōrum | interstīnctārum | interstīnctōrum | |
Dative | interstīnctō | interstīnctō | interstīnctīs | ||||
Accusative | interstīnctum | interstīnctam | interstīnctum | interstīnctōs | interstīnctās | interstīncta | |
Ablative | interstīnctō | interstīnctā | interstīnctō | interstīnctīs | |||
Vocative | interstīncte | interstīncta | interstīnctum | interstīnctī | interstīnctae | interstīncta |
References
edit- “interstinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “interstinctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- interstinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.