intuitivus
Latin edit
Etymology edit
From intueor (“I look at”) + -īvus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /in.tu.iˈtiː.u̯us/, [ɪn̪t̪uɪˈt̪iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.tu.iˈti.vus/, [in̪t̪uiˈt̪iːvus]
Adjective edit
intuitīvus (feminine intuitīva, neuter intuitīvum); first/second-declension adjective
- (Medieval Latin) coming from direct seeing or immediate understanding, intuitive
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | intuitīvus | intuitīva | intuitīvum | intuitīvī | intuitīvae | intuitīva | |
Genitive | intuitīvī | intuitīvae | intuitīvī | intuitīvōrum | intuitīvārum | intuitīvōrum | |
Dative | intuitīvō | intuitīvō | intuitīvīs | ||||
Accusative | intuitīvum | intuitīvam | intuitīvum | intuitīvōs | intuitīvās | intuitīva | |
Ablative | intuitīvō | intuitīvā | intuitīvō | intuitīvīs | |||
Vocative | intuitīve | intuitīva | intuitīvum | intuitīvī | intuitīvae | intuitīva |
Descendants edit
- → Danish: intuitiv
- → French: intuitif
- → German: intuitiv
- → Italian: intuitivo
- → Norwegian Bokmål: intuitiv
- → Portuguese: intuitivo
- → Romanian: intuitiv
- → Spanish: intuitivo
- → Swedish: intuitiv
References edit
- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “intuitivus”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC