irrumaturus
Latin edit
Etymology edit
Future active participle of irrumō.
Participle edit
irrumātūrus (feminine irrumātūra, neuter irrumātūrum); first/second-declension participle
- about to irrumate
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | irrumātūrus | irrumātūra | irrumātūrum | irrumātūrī | irrumātūrae | irrumātūra | |
Genitive | irrumātūrī | irrumātūrae | irrumātūrī | irrumātūrōrum | irrumātūrārum | irrumātūrōrum | |
Dative | irrumātūrō | irrumātūrō | irrumātūrīs | ||||
Accusative | irrumātūrum | irrumātūram | irrumātūrum | irrumātūrōs | irrumātūrās | irrumātūra | |
Ablative | irrumātūrō | irrumātūrā | irrumātūrō | irrumātūrīs | |||
Vocative | irrumātūre | irrumātūra | irrumātūrum | irrumātūrī | irrumātūrae | irrumātūra |