Veps edit

Etymology edit

From Proto-Finnic *käntädäk.

Verb edit

käta

  1. to bend, to curve
  2. to turn (oneself), to change direction
  3. to turn into [+tra]
  4. to translate [+ela = from] [+ill = into]

Inflection edit

Inflection of käta (inflection type 11/käta)
1st infinitive käta
present indic. kändab
past indic. kändi
present
indicative
past
indicative
imperative
1st singular kändan kändin
2nd singular kändad kändid kända
3rd singular kändab kändi käkaha
1st plural kändam kändim käkam
2nd plural kändat kändit käkat
3rd plural kätas
kändaba
kändiba käkaha
sing. conneg.1 kända kändand kända
plur. conneg. käkoi känugoi käkoi
present
conditional
past
conditional
potential
1st singular kändaižin känuižin kändanen
2nd singular kändaižid känuižid kändaned
3rd singular kändaiži känuiži kändaneb
1st plural kändaižim känuižim kändanem
2nd plural kändaižit känuižit kändanet
3rd plural kändaižiba känuižiba kändaneba
connegative kändaiži känuiži kändane
non-finite forms
1st infinitive käta
2nd infinitive 3rd infinitive
inessive kätes inessive kändamas
instructive käten illative kändamaha
participles elative kändamaspäi
present active kändai adessive kändamal
past active känu abessive kändamat
past passive kätud
1 In imperative: used only in the second-person singular. The plural form is used with other persons.

Derived terms edit

References edit