kèlle

See also: kelle and Kelle

Limburgish

Etymology

Possibly related to Dutch kil and English kill.

Verb

kèlle

1. to not show any emotions
2. to be emotionless

Conjugation

Montfortian conjugation of kèlle (first conjugation)

non-finite forms	infinitive	gerund	present participle	past participle	adjective	adverb
	(tö) kèlle	't kèlle n	kèllendj	höbbe gekèl	gekèldje, gekèldjer, gekèldjes	gekèldj, gekèldjelik
number & tense	verb-second order			verb-first order
	present	past	subjunctive	present	past	subjunctive
first person singular	kèl	kèldje	kèlle	kèl	kèldje-n	kèlle-n
second person singular	kèls	kèldjes	kèlle	kèls	kèldjes	kèller
third person singular	kèltj	kèldje	kèlle	kèltj'r	kèldje	kèller
first person plural	kèlle	kèldje	kèlle	kèltj	kèldje	kèlle
second person plural	kèltj	kèldje	kèlle	kèltj	kèldje	kèlletj
third person plural	kèlle	kèldje	kèlle	kèlle	kèldje	kèller
other forms	noun	imperative singular impolite	imperative singular polite	imperative dual	imperative plural	inclusive
	't gekèl n	kèl!	kèltj!	kèltj, kèlletj!	kèltj!	kèllem